Queerfeest Kaleidoscoop geeft het Haagse uitgaansleven regenboogkleuren
Queerfeest Kaleidoscoop wordt georganiseerd voor alle LHBTQIA+’ers. “We moeten ons focussen op de minderheid, omdat anders alles gericht is op de meerderheid.”
Beveiliger Ashley bewaakt de toegangsdeur naar de kleine zaal in het Paard, waar het queerfeest Kaleidoscoop over een halfuur begint. Onderwijl wordt hij door medeorganisator Roosmarijn van de Velde (29) geïnformeerd over de etiquette op het feest. “Als je iemand ziet en je denkt dat die persoon een man is, maar die draagt een jurk, hou dat voor jezelf. Niet bijdehand doen, gewoon lief zijn,” instrueert Van de Velde. Enigszins geamuseerd hoort Ashley de instructies aan. “Joh, wat leuk. En er lopen dus ook mensen rond die andere mensen aanspreken als ze alleen zijn?”, vraagt hij. “Jazeker, dat zijn de mensen van het sfeerbeheer,” licht Van de Velde toe. “Zij dragen een badge in de vorm van een hartje en zijn er om mensen zich welkom te laten voelen.”
Bij Kaleidoscoop staat alles in het teken een veilige en diverse uitgaansavond. Het feest wordt georganiseerd voor en door mensen uit de queergemeenschap en probeert een gat in het Haagse uitgaansleven te vullen: een leuke uitgaansgelegenheid voor lesbiennes, queer, intersekse, trans- en non-binaire mensen. Medeorganisator Anna Stupers (32) vertelt dat er een aantal gaybars zijn in Den Haag, maar die richten zich volgens haar vooral op iets oudere homomannen. “Daar is niets mis mee, maar we willen meerdere groepen aanspreken. Zo proberen we ook avonden te creëren waarin niet alle aanwezigen wit zijn,” motiveert Stupers de keuze om dit feest te organiseren. Twee jaar geleden vond het voor het eerst plaats, deze vrijdagavond is de zesde editie. “We moeten ons focussen op de minderheidsgroepen, omdat anders alles zich vanzelf richt op de meerderheid.”
Bezoekers
Sophia Leltz (22) en Meri Hute (19) wisten op het laatste moment nog tickets te bemachtigen voor het feest. Het stel vindt het heel fijn niet te hoeven uitleggen dat ze een relatie hebben; hier lijkt iedereen het direct te weten.
Dit is volgens hen een van de weinige plekken waar mannen niet flirten met de twee jonge vrouwen. Hute: “In gaybars zijn vaak nog steeds veel heteromannen. Laatst waren we op een halloweenfeest en toen heeft een man de hele avond oogcontact met me gemaakt, terwijl ik met m’n vriendin stond te dansen. Op een gegeven moment wees ik naar de regenboogvlag achter me om aan te geven dat dit echt niet kon. Ik ben lesbisch, daarom ben ik hier. Laat me met rust.”
Het voelt niet alsof je naar de dierentuin kijkt
Alex Huikeshoven (22) en de non-binaire Thijmen Hasselt (22) werden meegetrokken door een gezamenlijke vriendin die helpt bij de organisatie. “En een avond queer uitgaan is altijd leuk,” zegt Huikeshoven. Hasselt is normaliter snel op diens hoede tijdens het uitgaan, maar daar heeft die hier geen last van. “Een paar maanden terug ging ik voor het eerst uit in Amsterdam. Die nacht zag ik er heel mannelijk uit, ik stond zelfs met een meisje te dansen en te zoenen. Ondanks dat werd ik nog steeds voor flikker uitgescholden. Waarschijnlijk bewoog ik verkeerd, of zo. Die angst om te worden geïntimideerd, kan ik hier loslaten.” Huikeshoven geniet enorm van de artiesten die optreden. “Aan het begin van de avond draagt een dichter een komisch gedicht voor over gender, daarna komt er een beatboxer en daarna een dragqueen. Het voelt niet alsof je naar de dierentuin kijkt; het is een volwaardig onderdeel van het feest. Dat maakt het supergezellig.”
Demelza (36, ‘liever zonder achternaam’) vindt het een heerlijk kneuterig feest. “Het is heel laagdrempelig. Ik snap dat jonge, onzekere mensen zich veilig voelen hier.” Het valt haar op hoe weinig pretentieus alles is. “Bijvoorbeeld: aan het begin van de avond droeg iemand een gedicht op. Normaliter zou ik dat heel irritant vinden, maar hier voelt het heel oprecht. Zij deed het niet omdat ze gezien wilde worden, maar omdat ze dat gedicht wilde opdragen. Het is heel authentiek.”
Representeren
Sommige mensen staan in een strakke spijkerbroek en een overhemd op de dansvloer, maar velen dragen netkousen. Aan de dj-tafel hangen alle verschillende queervlaggen. Op het grote scherm achter in de zaal worden constant lichten in caleidoscopische patronen geprojecteerd. “Het evenement is ernaar vernoemd, omdat je door een caleidoscoop verschillende kleuren ziet,” legt Stupers uit. “Die regenboogkleuren representeren alle verschillende mensen in de community.”
Medeorganisator Jamie Smit (27) houdt eigenlijk niet van uitgaan. “Maar de eerste keer dat ik naar Kaleidoscoop kwam, voelde heel anders. Alles wat ik normaal niet fijn vond, was er niet: veel dronken mensen, mensen die hun handen niet thuis konden houden et cetera.” Samen met de rest van organisatie creëert ze nu het uitgaansleven dat zij zelden heeft ervaren. “We hameren er met het sfeerbeheer heel erg op dat iedereen zich veilig en goed voelt. Dat kost veel mankracht, maar het levert veel op.”
