Bij Pires klinkt het altijd vers en intens

De Concertzaal van Amare was uitverkocht en meer dan dat, want er zaten ook nog zo’n honderd mensen op het podium. Die zestienhonderd pianoliefhebbers kregen waar voor hun geld, woensdagavond. De Portugese meesterpianiste Maria João Pires en haar blinde Spaanse collega Ignasi Cambra speelden een lang en afwisselend programma, soms samen aan het klavier, dan weer solerend.

De frêle dame met de blinde reus aan haar arm, alleen dat beeld al deed het uiteraard goed bij het publiek. Maar wat viel er veel te genieten toen het concert eenmaal begon. Het begon met een zelden gespeeld, stemmig ‘Adagio & Allegro’ van Mozart (KV 594), vierhandig.

Daarna een blok Haydn. Cambra vertolkte de Sonate nr. 33, Pires de Sonate nr. 62. En hier viel het verschil op. Cambra is een uitstekend pianist, maar Pires is van de buitencategorie. Haar parelende spel is intens en effectvol, maar het ontaardt nooit in maniërisme. Alles wat Pires doet volgt uit de muziek. Ze laat die fris en vers klinken, alsof ze speelt van manuscripten waarvan de inkt nog maar nauwelijks is opgedroogd.

Impromptu’s

Die kwaliteit van Pires maakte ook dat de overbekende ‘Impromptu’s 1 en 2’ een nieuwe dimensie kregen en verrassende details naar voren kwamen. Het bewees ook weer eens dat er niets gaat boven een echt live concert, hoe goed de moderne opnametechniek ook is. Hierna bleven de door Cambra gespeelde twee (van de drie) ‘Klavierstücke aus dem Nachlass’ (D946) enigszins in de schaduw.

Pires en Cambra sloten samen indrukwekkend af met Schuberts ‘Allegro, Lebensstürme’, een inderdaad stormachtig werk met markante mars-achtige fortepassages. Zeker van Cambra, die immers het hele programma uit het hoofd speelde, een geweldige prestatie. Het enthousiaste publiek werd nog beloond met twee toegiften. Pires speelde het tweede deel van ‘Sonate D664’ waarvan wel wordt gezegd dat Schubert verliefd was, toen hij die componeerde. Pires maakte dat met haar gevoelige vertolking geloofwaardig. En ook Cambra was in zijn extra, de ‘Sonate in d kleine terts’ van Scarlatti, op dreef. De vleugel klonk soms als een klavecimbel.

De serie van Wolrd Master Pianists gaat in juni weer door met Grigory Sokolov en Evgeny Kissin. En voor wie geen genoeg kan krijgen van Pires: zij is op 30 juni terug in Den Haag voor een compact recital in de Nieuwe Kerk.

^{Maria João Pires en Ignasi Cambra, gehoord 19 maart in Amare. Meer informatie: www.worldmasterpianists.nl}