Column: Klokkenluiden of belletje lellen?
Rita Verdonk deed zaterdag aangifte tegen wethouder Mariëlle Vavier (GroenLinks) omdat zij geheime informatie zou hebben gelekt. Niets minder dan onverhulde wraakpolitiek, vindt Christiaan Weijts.
Er was een fotograaf bij toen Rita Verdonk naar het politiebureau aan de Hoefkade liep. Zaterdagochtend, tien uur. De camera legde vast hoe de Jeanne d’Arc van Hart voor Den Haag zich niet liet ontmoedigen door de dichte deur, maar op de bel drukte. Binnen ving hij haar opnieuw in een dramatisch moment: de balie bleek onbemand. Maar Rita, met haar rechterhand in haar behaaglijke winterjas gestoken, strekte haar linker wijsvinger uit naar het belletje. De fotograaf drukte net een fractie eerder dan zij. Onverschrokken, met een onderdrukt lachje van triomf. De Caravaggio van het ANP vereeuwigde haar hier in de Schilderswijk ten voeten uit.
Klokkenluidend. Want het is niet mals waar zij aangifte van kwam doen. Een ambtsmisdrijf. Op klaarlichte dag gepleegd door GroenLinks-wethouder Mariëlle Vavier. Zij lekte geheime informatie. Dat wil zeggen: ze stuurde een brief naar omwonenden van een beoogde opvanglocatie. Daarin stond informatie die in de raad besproken was en geheim moest blijven. In de brief zou Vavier de omwonenden ook aansporen dit niet verder te vertellen. Een ambtsmisdrijf dus. “Iedereen die daarvan op de hoogte is, is verplicht om aangifte te doen. Dat zal ik op me nemen,” aldus IJzeren Rita.
Als het klopt, is het allemaal nogal raar. De wethouder bestempelt zelf iets als geheim, maar zegt die geheimhouding eenzijdig op door de cirkel van ingewijden ineens wat ruimer te maken. Den Haag heeft in september 2023 nieuwe regels voor geheimhouding afgesproken. Artikel 9 hieruit luidt: ‘Het college of de burgemeester kan geheime informatie, ook nadat deze informatie onder geheimhouding is verstrekt aan de raad, aan anderen verstrekken. Daarbij geldt als randvoorwaarde dat verstrekking noodzakelijk is in het kader van het dagelijks bestuur van de gemeente (bijvoorbeeld wanneer de informatie gedeeld moet worden in het kader van een rechtszaak of ten behoeve van een onderzoek door de rekenkamer of de accountantsdienst).’
Dat gegeven geeft Rita’s klokkenluiden een nog akeliger bijsmaak
De vraag is dan: was die brief zo’n praktische noodzaak? Zolang het geheim blijft, weten we het niet. Maar dat er geen enkele andere partij is die Rita bijvalt, en dat het ook muisstil blijft bij die omwonenden – gewoonlijk niet de meest zwijgzame groep – doet vermoeden dat het subtieler ligt. Maar laten we even aannemen dat Rita wel gelijk heeft, dat de wethouder de geheimhouding ten onrechte heeft geschonden. Dan geldt lid 6 van artikel 1: ‘Van elke vorm van onopzettelijk dan wel opzettelijk lekken van geheime stukken of informatie moet melding worden gemaakt bij de griffie.’ Hier staat dus niet: doe je dikke winterjas aan, knoop een roze sjaal om, loop naar het politiebureau, en grijns triomfantelijk naar de pers die je lokt met ‘ambtsmisdrijf’.
Deze lokale regels zijn juist met de raad afgesproken na de toestand rond Rita’s partijgenoten Richard de Mos en Rachid Guernaoui, die voorwaardelijk veroordeeld zijn voor het lekken van vertrouwelijke informatie. Dat gegeven geeft Rita’s klokkenluiden een nog akeliger bijsmaak. Een paar dagen eerder zat zij nog aan tafel bij ‘Eva’, waar ze Donald Trump mocht bewieroken. Het is overduidelijk: hij is duidelijk een inspirator. Grote gebaren voor de bühne. Voormalige tegenstanders en dwarsliggers keihard aanpakken. Gemotiveerd door de blinde rancune van een gekrenkt ego.
Ik dacht dat het klokkenluiden op bureau Hoefkade alleen een vorm van pesterig belletje lellen was. In werkelijkheid is het erger. Dit is niets minder dan onverhulde wraakpolitiek.
De redactie biedt u dit verhaal gratis aan. Meer Haagse verhalen? Neem een (proef)abonnement op weekkrant Den Haag Centraal. Elke donderdag in de bus. De krant is ook verkrijgbaar bij onze verkooppunten.
